Afgelopen week kregen wij de jaarlijkse mail over de gang van zaken binnen de verdeling van ligplaatsen voor het komende seizoen. Dat is vrij eenvoudig voor degenen die al een ligplaats hebben en blijven liggen: Je hoeft niets te doen.

Voor degenen die een ligplaats zoeken, hun ligplaats opzeggen of die voor enige tijd verlaten is dat een ander verhaal. Leden bij Het Y dienen uiterlijk 1 november hun intenties voor het komende seizoen kenbaar te maken. Er zijn daarbinnen verschillende regels opgesteld omtrent het wel of niet gebruiken van de ligplaats en, in het geval er geen gebruik van wordt gemaakt, hoe lang dan niet.

Specifiek het volgende reglement is voor ons van toepassing:

9.4.3: Indien een huurder gedurende een zomer geengebruik maakt van de lig- of stallingsplaats kan de havencommissaris deze tijdelijk aan een ander vaartuig toewijzen.
Een huurder die gedurende een zomerseizoen geen gebruik (zal) maken van de ligplaats en dit vóór 1 november van het voorgaande jaar meldt, is slechts de helft van het geldende tarief verschuldigd.
Een vaste ligplaats, waarvan gedurende twee opeenvolgende zomers geen gebruik is gemaakt, wordt vervallen verklaard, tenzij de huurder aannemelijk maakt de ligplaats in het volgend zomerseizoen wel te gebruiken.

Oke. Dus we kunnen de keuze maken om onze ligplaats aan te houden en de volle mep te betalen, gewoon voor de zekerheid. Voor als we toch onverhoopt niet willen vertrekken. Daarentegen staat dat we, indien we één seizoen vertrekken, we dus de ligplaats op Marken weer terug kunnen krijgen na aankomst, wat geweldig zou zijn.

Over de afgelopen jaren ben ik, maar in dit geval mag ik zeker zeggen zijn wij ontzettend van deze haven en de vereniging gaanhouden. Wij voelen ons intussen volledig ingeburgerd en ik ben sinds een jaar of 2-3 niet meer ‘de zoon van Jorrit en Dafne van de Palustris’, maar gewoon de schipper van de Luwte. De jongeling die vroeg besloot voor een varend bestaan in plaats van, of tenminste naast, het huren van een kamer in Amsterdam.

In de eerste jaren was het wel een beetje wennen. ZV Het Y is een oude vereniging en met oude verenigingen komen vanzelfsprekend bepaalde gebruiken, normen en waarden die er voor zorgen dat de boel in goede banen blijft lopen. Zo had ik in de eerste jaren regelmatig opmerkingen over het voeren van de vlaggen op de juiste manier. Bij aanwezigheid aan boord voer je de Nederlandse vlag, van zonsopkomst tot -ondergang en dient uiteraard de verenigingsvlag in het wand in keurige conditie te verkeren. Dat lukte niet altijd, maar intussen zijn we ons bewust van het nut ervan.
Het voeren van de landsvlag maakt kenbaar dat je aan boord bent en dat je dus aanspraak kunt maken en het voeren van de verenigingsvlag (in goede conditie)is een uiting van je toewijding en dank naar de vereniging die deze ligplaatsen voorziet in onderhoudt (aan eventuele Y-lezers: we hopen dat we de strekking zo een beetje vangen. Voor rectificatie staan we natuurlijk open!).

Een groot omslagpunt in onze carrière op Marken was de Tocht per Haven 2019 die wij als deel van de commissie op ons namen. De Markerwaddenwaren net geopend voor publiek en aangezien we een naamgenoot op het Markermeer erbij hadden, vroeg dit om een expeditie naar deze onbekende en onbewoonde eilanden met de Markerliggers.
Met de Luwte voeren wij vooruit om de afmeermogelijkheden in kaart te brengenen onderhandelden wij met de beheerder van de haven (die toen nog in aanbouw was) dat er zo’n 12 schepen onderweg waren die een tussenstop kwamen maken aan hun kade. Na wat duw- en trekwerk waren we net op tijd welkom om af te meren.
Als kers op de taart hadden wij aan boord warme choco – met rum voor de liefhebber – bereid om een proost uit te brengen op het nieuwe gebied dat naar ons vernoemd was. De mokken waarin wij de choco uitschonken, bestikkerd met Y-logo en “Tocht per Haven Markerwadden” werden het symbool voor onze omarming in de haven en zijn nog altijd terugkerend onderwerp van gesprek op de “vergaderingen” die we zo nu en dan op het Y-land hebben.

De verhalen hier op Marken zijn eindeloos. Voor niet-liggers raad ik ten zeerste aan eens een borrel te komen drinken en het mee te maken. Voor de liggers hoeven we verder niet uit te wijden over de prettige sfeer, de ongewone onderlinge banden en eindeloze hulp die we aan elkaar bieden.

Artikel 9.4.3 is wat mij betreft het eerste officiële startpunt van onze reis. Met het uitbrengen van onze intentie aan de vereniging, wordt onze ligplaats voor (tenminste) het komende seizoen vergeven aan een ander die in box 10 past en zullen wij linksom of rechtsom de lijntjes hier moeten losgooien. Uiteraard met de ambitie om hier na onze avonturen weer neer te strijken en vaste grond onder onze voeten te voelen.

Jen had het hier wat lichter mee. Voor haar is die beslissing van vertrek al definitief gemaakt en is dit onderdeel van het wegkomen. Een gek contrast. Ik heb zelf altijd alles in werking gezet om deze stappen mogelijk te maken, maar voel toch enige spanning bij het officieel maken ervan. Bij Jen is het een beetje andersom.

Wij gaan Marken missen, maar zullen hier ook zeker vroeg of laat weer afmeren. Eerst onze eigen tocht, maar daarna kijken wij uit naar de volgende Tocht per Haven die wij mogen meevaren.