Alweer een hele tijd geleden, opende S.V. Luwte haar eersteblogpost. Een nieuwe site, nieuwe ideeën en vooral een plek waar we onzeavonturen over de jaren heen op konden gaan vastleggen.
Later beschreven we ons reilen en zeilen op Curaçao, toenJen ziek was en het thuisfront met ons mee leefde in onze zoektocht naar herstel.Een mooi archief aan verhalen, dat helaas niet helemaal de tand des tijds wistte doorstaan.
Die verhalen zijn dus niet blijven hangen op de manier diewe voor ogen hadden en forceert ons nu dus om “Een nieuwe start” in het levente roepen. Om toch wat inspiratie te geven, vond ik nog het allereerste log datwij destijds op luwte.amsterdam schreven. Deze stond ver verstopt in eenword-document in één van mijn archieven.
Nou daar gaan we dan hoor, blogpost 1.
Rorik zit me al 4 weken op m’n hielen wanneer ik noueindelijk begin met blogposts schrijven, maar nu we vanavond door de spoorbruggaan, kan ik het niet meer uitstellen. (Ik ben goed in uitstellen namelijk).
Inmiddels heeft Rorik havenkoorts als nooit tevoren. Lees:super zenuwachtig honderdduizend klusjes willen doen, lijstjes hiervan maken endriftig deze lijstjes afwerken etc. Maar nu vanavond gaan we dan eindelijkvanaf de winterligplaats in de Kromhoutwerf in hartje Amsterdam naar dezomerligplaatst op Marken.
Deze tocht hebben we de afgelopen twee jaar dus al 4 keergedaan. Om naar Marken te komen moeten we eerst door de wat stadsbruggen(Pelikaanbrug en Kattenburgerbrug), waarna we de avond bij Nemo liggen. Danrond 4 uur ‘s nachts wordt het spoorverkeer eventjes stil gelegd (vond ik deeerste keer echt een hele belevenis), waarna we het Ij op kunnen. Daar gaan wedan in de buurt in de Entrepothaven liggen zodat we nog even kunnen slapen inde vroege uurtjes, om vervolgens de volgende dag naar Marken te zeilen.
Deze tocht is in de afgelopen jaren de ene keer wat soepelergelopen dan de andere keer. Zo hebben we vorig jaar juni bijna een week bijNemo gelegen, omdat ze dan weer vergeten waren dat ze de brug moesten openen,om de volgende keer “het sleuteltje” kwijt te zijn. Dat je je echt af gaatvragen of ze een grapje met je uithalen, want hóézo is er maar één sleutel vande belangrijkste brug in Amsterdam en wáárom is dat sleuteltje kwijt te raken?!Enfin, uiteindelijk vorig jaar juni naar Marken gekomen en hopelijk morgen ook.Ze hebben het wel nog even geprobeerd vandaag, Rorik werd namelijk gebeld datz’n aanvraag om de brug te openen wel was doorgekomen, maar dat de NS (die eenredelijk cruciale rol heeft in dit hele geheel, zoals je je wel kan voorstellen),er niet van op de hoogte was gesteld, dus of we dit weekend misschien wildengaan. Na een streng ‘nou eigenlijk liever niet’ van Roriks kant, zijn eruiteindelijk toch wat belletjes gemaakt en zou het vanavond moeten lukken.
We gaan het zien, maar we zullen jullie in ieder geval vanafnu op de hoogte houden van de avonturen van ons gele gevaarte: S.V. Luwte.
Tjah, dat is natuurlijk de grote vraag. Gaan we beginnen bijhet begin, of gaan we gewoon verder waar we gebleven waren? Ik denk dat laatste,wellicht aangevuld met enkele terugblikken naar eerder. Projectje hier, projectjedaar, we kunnen er wel het een en ander over schrijven.
